نکاتی در مورد انتخاب کفش و جوراب

    پا برهنه راه نروید و صندل نپوشید.کفش‌های خود را به دقت انتخاب کنید. در هنگام عصر پاها بزرگتر می‌شوند، پس در این زمان اقدام به خرید کفش کنید. کفش‌هایی را خریداری کنید که در آن احساس راحتی می‌کنید و پای شما را نمی‌زند. دقت کنید که کفش‌ها از لحاظ پهنا، ارتفاع، انتها و پاشنه مناسب باشند. از خرید کفش‌های نوک تیز و پاشنه بلند خودداری کنید. سعی کنید کفش‌هایی از جنس چرم مرغوب با پنجۀ پهن بخرید. کفش‌های جدید خود را تنها برای دو ساعت یا کم‌تر بپوشید. همیشه یک جفت کفش نپوشید و از کفش‌های مختلف استفاده کنید. قبل از پوشیدن کفش داخل آن را با دست بررسی کنید. بند کفش‌های خود را خیلی شل یا خیلی سفت نبندید.
    جوراب‌های خود را با دقت انتخاب کنید. هر روز جوراب‌های تمیز و خشک بپوشید.از پوشیدن جوراب‌های چروکیده و دارای سوراخ پرهیز کنید. جوراب‌های نازک کتانی برای تابستان مناسب‌تر هستند. جوراب‌های که جلوی آن‌ها مربعی شکل است به انگشتان پای شما فشار وارد نمی‌کنند. از پوشیدن جوراب ساق بلندی که قسمت بالای آن‌ها کشی است پرهیز کنید. افراد مبتلا به نوروپاتی (آسیب به اعصاب محیطی) می‌توانند از جوراب‌های بدون درز استفاده کنند. در صورتی که پاهای شما ورم می‌کند از جوراب‌های طبی فشاری استفاده کنید.

کفش و کفی طبی

کفش مناسب بخش مهمی از برنامه درمان زخم پای دیابتی است، حتی برای کسانی که در سطوح اولیه این بیماری قرار دارند. در صورتی که شواهدی مبنی بر بیماری عصبی یا بی حسی وجود دارد، پوشیدن کفش مناسب بسیار ضروری است. با کمک پزشک و ارتوپد فنی، بسیاری از بیماران می‌توانند از بسیاری از عوارض شدید دیابت برای پا جلوگیری کنند.

اهداف

استفاده از کفی و کفش دیابتی برای افراد مبتلا به دیابت به منظور دست یابی به اهداف زیر است:

    رفع فشار: در هر ناحیه‌ای که فشار زیادی بر پا وارد می‌شود ممکن است، زخم پا یا آسیب دیدگی های دیگر بروز پیدا کند. کفش های طبی باید فشار وارده را در نواحی پرفشار کم کند و در نتیجه احتمال بروز مشکلات مربوطه را نیز کاهش دهد.
    کاهش ضربه و حرکت: کاهش میزان فشار یا ضربه عمودی در قسمت کف پا و همچنین کاهش حرکت افقی پا در کفش یا کفی.
    بهبود، تثبیت و محافظت از بدشکلی‌ها: بدشکلی‌های ناشی از بیماری‌هایی مثل شارکو، از بین رفتن بافت چربی، انگشت چکشی و قطع عضو باید بهبود پیدا کنند. بسیاری از بدشکلی‌ها باید ثابت شوند تا درد تسکین پیدا کند و از مشکلات بیشتر جلوگیری شود. علاوه بر این، بعضی از بدشکلی‌ها باید کنترل یا محافظت شوند تا از پیشرفت آن‌ها جلوگیری شود.
    محدود کردن دامنه حرکتی مفاصل: محدود کردن دامنه حرکتی بعضی از مفاصل مشخص پا اغلب باعث کاهش التهاب، تسکین درد، تثبیت وعملکرد بهتر پا می‌شود.

در صورتی که بیماری دیابت شما در سطوح اولیه قرار دارد و سابقه مشکلات پا یا بی حسی ندارید، پوشیدن کفش مناسبی که از مواد نرم ساخته شده باشد و تخت ضد ضربه‌ای داشته باشد تنها چیزی که به آن نیاز دارید. بسیاری از افراد دیابتی به کفش طبی سفارشی نیاز دارند. کفش‌های طبی تجویزی شامل موارد زیر هستند:

    کفش‌های مخصوص بهبودی (پس از جراحی یا درمان زخم پای دیابتی استفاده می شود)
    کفش‌های عمیق
    کفی طبی که باعث رفع فشار و جذب ضربه می‌شود
    کفش‌ طبی سفارشی

نحوه ساخت

ارزیابی ارتوپد فنی شامل موارد زیر می‌شود:

    سابقه پزشکی و ارزیابی بیومکانیکی کمر، لگن و پا (از قبیل ارزیابی ارتوپدی و تحلیل الگو راه رفتن)

    گرفتن قالب سه بعدی از پاهای شما

انواع کفی‌ طبی تجویز شده به بیماری، سطح فعالیت و نوع کفشی که کفی در آن مورد استفاده قرار می‌گیرند، بستگی دارد. ارتوپد فنی بر اساس یافته‌های معاینه و دستورالعمل‌های تجویز شده از سوی پزشک معالج شما کفی‌ طبی را می‌سازد. زمانی که برای امتحان کفی‌ طبی مراجعه می‌کنید، مناسب بودن کفش بررسی می‌شود و در صورت نیاز، جلساتی برای مراقبت‌های بعدی هماهنگ می‌شود.

طراحی و ساخت کفی و کفش طبی در  کلینیک آرمان تحت نظر کارشناسان صورت می گیرد و فرآیند انجام آن با بررسی دقیق بیومکانیک و بررسی نوع انحرافات و نقاط پر فشار و کم فشار شروع می شود و سپس با در نظر گرفتن نتایج حاصله طرح کفی طبی در نظر گرفته می شود. در مرکز آرمان اسکن پای بیمار توسط اسکن سه بعدی نیز انجام می شود و نتایج آن در نرم افزار مخصوص مورد طراحی قرار می گیرد و کفی طبی توسط دستگاه تراش کامپیوتری تهیه می شود. این شیوه برای بیمارانی که دچار پای دیابتی هستند بسیار موثر می باشد و می توان برای جلوگیری از زخم پای دیابتی و یا در موارد وجود زخم برای بهبود آن از کفی طبی سفارشی استفاده کرد.

عوارض

زخم‌ پای دیابتی که درمان شدنی نباشد در 84 درصد از موارد منجر به قطع عضو می‌شود. درصد مرگ و میر در بین بیماران دیابتی پس از قطع عضو در سال اول بین 11 تا 41 درصد، در سال سوم بین 20 تا 50 درصد و تا سال پنجم بین 39 تا 68 درصد است. عفونت‌ها به سرعت گسترش پیدا می‌کنند و ممکن است باعث فوت فرد شوند.