منو های سایت

آسیب دیدگی تاندون آشیل

شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۶

تاندون آشیل 

بسیار شنیده اید که میگویند شخصی دچار آسیب دیدگی تاندون آشیل شده است، این ضایعه در ورزشکارانی که در سرازیری ها می دوند بسیار شایع است هم چنین در ٨٠ درصد موارد ، آقایان بیشتر درگیر می شوند . آسیب دیدگی تاندون آشیل در افراد غیر ورزشکار ، اغلب با یک نوع فعالیت تکرار شونده ایجاد می گردد .
 اطراف تاندون آشیل را بافت همبندی بنام paratenon در برگرفته است بنابراین این تاندون فاقد غلاف است . پارگی و التهاب در تاندون به تنهایی ( تاندونیت آشیل ) ، در بافت اطرافش و یا در هر دوی آنها است . ضایعه تاندون در یکی از ٣ ناحیه : 
١- محل چسبندگی تاندون به استخوان 
٢- در محل اتصال عضله به تاندون 
٣- در ٦-٢ سانتی متری بالای محل چسبندگی تاندون در critical zone که یک منطقه کم خون است ،

دیده می شود . 

علت های آسیب دیدگی تاندون آشیل

  • استفاده از کفش های سفت و بدون انعطاف ،
  • اشکالات ساختمانی اندام مانند افزایش چرخش پا و چرخش داخلی ساق پا ،
  • اختلالات مفصل ساکروایلیاک که خود موجب چرخش های ران و ساق می گردد ،
  • فقدان انعطاف پذیری و قدرت کافی در واحد عضلانی - تاندونی عضله نعلی ،
  • افزایش ناگهانی در شدت تمرینات و یا یک جلسه تمرین شدید از عوامل درگیر کننده هستند . 
  • هم چنین در فعالیت هایی مانند پریدن ، دویدن ، بالارفتن از یک سربالایی ، راه رفتن روی پنجه ها و با کشیدن عضله نعلی و دوقلو و نیز مقاومت دستی در برابر حرکت خم کردن مچ پا به سمت پایین ، درد افزایش می یابد . 


درمان 

  • در موارد التهابی و درد شدید ، استفاده از یخ ، داروهای ضد التهابی و استراحت دادن به پا در وضعیت خم کردن مچ پا به سمت پایین توصیه می شود . 
  • حذف فعالیت های ورزشی ، تصحیح اختلالات مفاصل اندام تحتانی ، استفاده از کفش مناسب ، کشیدن عضله دوقلو و نعلی و تقویت آن نیز از درمان های مفید هستند . 
  • همچنین به ورزشکار توصیه می شود که قبل از شروع فعالیت ورزشی ،بر روی محل درگیر چند دقیقه ای یخ بگذارد و ضمنا تمرینات کشیدن عضله و تاندون را به تعداد کافی انجام دهد . 

در صورتی که پارگی خفیف درمان نگردد ، همچنین در ضربه های مستقیم مچ پا در زمانی که عضله دوقلو و نعلی در انقباض شدید بوده است ممکن است تاندون به طور کامل پاره شود . پارگی در مردان غیر ورزشکار در سنین ٤٠ تا ٥٠ سالگی است که ضعف تاندون را مطرح میکند . اما در ورزشکاران در سنین پائین هم اتفاق می افتد . در پارگی در ابتدا درد شدید است اما بعد از آن درد از بین رفته و عدم توانایی در حرکت خم کردن مچ پا به سمت پائین ظاهر می گردد 
خون مردگی اطراف تاندون نیز وجود دارد . در تست های انجام شده ، عدم توانایی در حرکت فعال خم کردن مچ پا به سمت پائین ، افزایش دامنه حرکت خم کردن مچ پا به سمت بالا در مقایسه با پای سالم و مثبت بودن بودن تست squeeze thompson وجود دارد . در تست اخیر بیمار به شکم طوری می خوابد که مچ پایش از تخت بیرون باشد . با لمس عضلات دوقلو و نعلی در پشت ساق حرکت باز کردن مچ پا در پایی که سالم است ایجاد می شود اما در تاندون پاره شده که تدارم ساختمانی خود را از دست داده حرکتی در مچ پا ایجاد نمی گردد . 

در پارگی کامل ، درمان جراحی جهت ترمیم صورت گرفته و بعد از آن ٦ هفته بی حرکتی در وضعیتی که مچ پا در حالت خم شدن به سمت پائین و زانو در حالت خم شدن است داده می شود . بعد از باز کردن گچ تمرینات افزایش دامنه حرکتی و تقویت عضلات به صورت تدریجی و پیشرونده شروع می گردند . 

در مدت بی حرکتی در گچ تمرینات استاتیک برای جلوگیری از لاغری عضلانی و بالا قرار دادن اندام ( هر زمان که امکان دارد ) برای رفع تورم کاربرد دارد . در تقویت عضلات تاکید بر عضله دوقلو و نعلی است . 

تمرینات کشیدن تاندون درگیر نیز به تدریج ، بعد از بازکردن گچ شروع می شود . تمرینات تحریک حس عمقی جهت طبیعی کردن قدرت ، تحمل و هماهنگی عضلات پا بعد از بازکردن گچ در دو مرحلۀ بدون تحمل وزن و با تحمل وزن و به صورت پیشرونده به خصوص در ورزشکاران توصیه می شود . 
 

نظرات کاربران

توجه: توجه

امکان ثبت نظر برای این مطلب وجود ندارد.